آیا بوندسلیگا باید در اختیار فولکس‌واگن و شیوخ عرب قرار گیرد؟
این روزها بحث قانون معروف 1+50، با افزایش سود حاصل از حق پخش تلویزیونی باشگاه‌های انگلیسی و همچنین سرازیر شدن سرمایه‌گذاران خارجی و البته واهمه از عدم توانایی باشگاه‌های بوندسلیگایی برای رقابت با این باشگاه‌ها، دوباره بالا گرفته است.
اگر می‌خواهید یک شرط مطمئن ببندید، بگویید اینگولشتات حداقل تا یک سوم اول فصل جاری رقیب وولفسبورگ فصل باقی می‌ماند. این دو تیم هم خانواده، امروز در هفته چهارم بوندسلیگا به مصاف هم رفتند، شاید اگر بازی این دو تیم به هفته‌های آخر، جایی که رقابت برای قهرمانی و سقوط این تیم‌ها از حساسیت برخوردار بود، موکول می‌شد، شرایط به گونه دیگری رغم می‌خورد و حتی می‌توانستیم اتحادیه فوتبال آلمان (DFL) را به خاطر این برنامه‌ریزی سرزنش کنیم!
همان‌طور که می‌دانید، باشگاه ولفسبورگ متعلق به کمپانی فولکس واگن است، درعین‌حال 19/9 % از سهام باشگاه اینگولشتات هم متعلق به کمپانی خودروساز آئودی(شرکت تابعه و زیرمجموعه فولکس‌واگن) است. با این وجود تاکید مدیران بر این است که:
ما به هیچ وجه باشگاهی تجاری محسوب نمی‌شویم.
واقعیت می‌تواند چیز کاملاً متفاوتی باشد. علاوه بر سهام اینگولشتات، استادیوم و کمپ تمرینی این باشگاه هم متعلق به کمپانی آئودی است و باشگاه به طور رسمی تنها مبلغ 3.5 میلیون یورو جهت اجاره آن پرداخت می‌کند، با چنین تفاسیری تصور حضور اینگولشتات در بوندسلیگا بدون حمایت‌های مالی آئودی ناممکن است.
@1968@
سال‌ها است که بحث‌هایی در مورد مزایا و معایب قانون 1+50 مطرح می‌شود. قانونی که اکثریت آرا را نیز در اختیار باشگاه می‌گذارد. اما در این قانون هم استثناهایی وجود دارد، به جز ولفسبورگ، 100% سهام باشگاه لورکوزن متعلق به کمپانی بایر است و 96% سهام باشگاه هوفنهایم هم در اختیار دیتمار هوپ است.
شاید زمان آن رسیده باشد که فوتبال آلمان در این قانون تجدید نظر کند، اما صرف نظر نمودن از این قانون هم نکات منفی بسیاری دارد. در صورت لغو چنین قانونی، شیوخ و سرمایه داران متمول می‌توانند باشگاه‌ها را خرید و فروش کنند و به سلیقه خود همه چیز را زیر و رو کنند، چیزی که قطعاً خوشایند فوتبال دوستان آلمانی نیست.
@1969@
نمونه ای که این روزها در فوتبال انگلیس شاهد هستیم. باشگاه چلسی از سال 2003 به رومن آبرامویچ میلیاردر روس تعلق دارد. دیگر باشگاه لندنی، آرسنال هم از سال 2011 به میلیاردر دیگری به نام استنلی کروئنکه تعلق دارد. منچستریونایتد هم در سال 2005 توسط خانواده گلیزر خریداری شده و منچستر سیتی هم از سال 2008 به میلیاردر عرب شیخ منصور تعلق دارد. در کنار این سرمایه گذاری‌های میلیاردی باشگاه‌های انگلیسی از فصل بعد با قراردادهای جدید حق پخش تلویزیونی، درآمدی سه میلیارد یورویی خواهند داشت. در حالی که در بوندسلیگا، هنوز هم بسیاری از سرمایه گذاران واقعی سردرگم هستند. شاید نیاز به تغییر این رویه حتی بدون قانون 1+50 باشد.
به قلم آلفرد دراکسلر از وب سایت Bild